Śledź nas na:



Charakterystyka Tadeusza Soplicy

Tadeusz Soplica - tytułowy Pan Tadeusz, około dwudziestoletni młodzieniec, syn Jacka Soplicy i nieznajomej kobiety. Imię nadano mu na cześć wodza powstańców - Tadeusza Kościuszki.

Był przystojny i postawny. W utworze zostaje zaprezentowany jako dojrzały mężczyzna, który kształcił się w obcych miastach, a do rodzinnego Soplicowa przyjeżdżał jedynie okazyjnie. Wróżono mu karierę żołnierza: celnie strzelał, pragnął służyć ojczyźnie.

„Wiedział, że był przystojny, czuł się rześki, młody,

A w spadku po rodzicach wziął czerstwość i zdrowie.

Nazywał  się Soplica; wszyscy Soplicowie

Są, jak wiadomo, krzepcy, otyli i silni,

Do żołnierki jedyni, w naukach mniej pilni."

Opiekę  nad Tadeuszem sprawował jego stryj - Sędzia Soplica, pośrednio jednak o losie młodzieńca decydował Jacek Soplica (ojciec). Kiedy mężczyzna wrócił z miasta, gdzie pobierał nauki, zajrzał do swojego dawnego pokoju. Znajdowały się w nim części damskiej garderoby. Zdziwiło go to i zastanawiał się, kim jest lokatorka. Wkrótce ją poznał, ale płochliwe dziewczę szybko zniknęło z pola widzenia kawalera. Nie zapamiętał dokładnie twarzyczki dziewczęcia, ani jej sylwetki, dlatego podczas przyjęcia wydawało mu się, że zajmująca miejsce obok Telimena jest tą pożądaną osobą. Wdał się z nią w romans - kochankowie potajemnie się spotykali, ale wzajemna fascynacja zamieniła się wkrótce  w uczucie pełne pogardy, zawiści i zazdrości, a to ze względu na knowania i małżeńskie kalkulacje starszej damy (Telimeny). Tadeusz dowiedział się, że ojciec przeznaczył mu na żonę Zosię, dziewczynę, którą był oczarowany i która wkrótce została mu oficjalnie przedstawiona. Bardzo się ucieszył, mniej zadowolona była Telimena. Spostrzegł jednak swoją pomyłkę, wydał się sobie nieszczery. Żałował, że uwiódł Telimenę. W pewnej chwili myślał nawet o samobójstwie. Tadeusz brał udział w polowaniach, mógł konkurować  z wieloma strzelcami. W trakcie najazdu na Soplicowo bronił kobiet, a potem czynnie walczył z Moskalami. By uniknąć represji ze strony Rosjan, wraz z innymi szlachcicami musiał udać się na emigrację. Przyłączył się do armii polskiej. W księdze XI w polskim oficerze z ręką na temblaku rozpoznajemy Tadeusza. Rozmawia wtedy z Zosią, przyszłą żoną. W księdze XII jesteśmy świadkami zaręczyn tej pary. Wtedy także młodzian daje się poznać jako nowoczesny gospodarz, dziedzic Soplicowa - nadaje chłopom na własność ziemię, którą użytkowali (uwłaszczenie). Ta postać, prócz wzoru dobrego żołnierza i szlachcica, kryje  w sobie również ideę reformatora.  



Zobacz także